تجویز سیستمیک آزیترومایسین متعاقب درمانهای غیرجراحی در درمان بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

 تجویز سیستمیک آزیترومایسین متعاقب درمانهای غیرجراحی در درمان بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن     دکتر مژگان پاک نژاد1- دکتر افشین خورسند1 - دکتر نادیا ویسی2 – دکتر ندا مسلمی3- دکتر محمدجواد خرازی فرد4   1- عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی و دانشیار گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران   2- دندانپزشک   3- عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی و استادیار گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران   4- مشاور آمار و متدولوژی مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران       چکیده   زمینه و هدف : در بسیاری از موارد آنتی‌بیـوتیک‌ها به عنوان مکمل در درمان پریودنتال پیشنهاد شده است. آزیترومایسین، آنتی‌بیـوتیکی با فعالیت بسیار عالی علیه باکتری‌های گرم منفی می‌باشد که نیمه عمر طولانی و نفوذ بافتی بسیار خوبی دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر داروی آزیترومایسین بر روی شاخصهای کلینیکی پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن می‌باشد.   روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی - دو سویه کور و کنترل شده با دارونما در چهل بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی تهران صورت گرفت. در بیماران شاخصهای بالینی (PBI) Papilla Bleeding Index ، Probing Depth (PD) و Clinical Attachment Level (CAL) با استفاده از پروب پریودنتال اندازه‌گیری گردید و آموزش بهداشت، جرم‌گیری و تسطیح سطح ریشه‌ها انجام شد. پس از یک ماه، بیماران به صورت تصادفی به دوگروه تست و کنترل تقسیم شدند. به گروه تست آزیترومایسین پانصد میلی‌گرم و به گروه کنترل دارونما روزی یک‌بار تا سه روز تجویز شد. مجدداً دو و چهار ماه پس از آغاز مطالعه شاخصهای مذکور اندازه‌گیری و ثبت شدند. داده‌ها با آزمون Repeated measure ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت.   یافته‌ها: قبل از آغاز دارودرمانی (یک ماه پس از آغاز درمان پریودنتال) دو گروه تست و کنترل از لحاظ شاخصهای PBI ، PD ، CAL تفاوت معنی‌داری نداشتند. (05/0 > P ) در هر دو گروه تست و کنترل، میزان تمام شاخصهای مورد بررسی ( PBI ، PI ، و CAL ) در یک ماه، دو ماه و چهار ماه بعد از آغاز درمان پریودنتال در مقایسه با زمان پایه به طور معنی‌داری کمتر بود. (در تمام موارد 05/0 > P ) همچنین تمام شاخصها در دو ماه بعد و نیز چهار ماه بعد در گروه تست به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود .(05/0 < P )   نتیجه‌گیری: با توجه به محدودیتهای این مطالعه ، تجویز داروی آزیترومایسین همراه با جرم‌گیری و صاف کردن سطح ریشه در مقایسه با جرم‌گیری و صاف کردن سطح ریشه به تنهایی می‌تواند در بهبود شاخصهای بالینی پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید مؤثرتر عمل کند.   کلید واژه‎ها: آزیترومایسین – پریودنتیت مزمن – آنتی بیوتیک – پریودنتال.   وصول مقاله: 9/9/1388 /1383 اصلاح نهایی: 10/3/1389 پذیرش مقاله: 9/4/1389 /1385   نویسنده مسئول : دکتر ندا مسلمی، عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی و گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران   e.mail:[email protected]